^{Atatürk, Mudanya yolu ile Bursa’ya gidiyordu.Kalabalık bir halk kitlesi iskelede etrafını çevirmiş bulunmakta idi.Bir kadının, elinde bir kağıtla Atatürk’e yaklaştığı görüldü.Zayıf bir kadındı.Ata’nın yolunu keserek titrek bir sesle:}

^{”Beni tanıdın mı oğul?” Dedi.. ”Ben sizin Selanik’te komşunuzdum.Bir oğlum var; devlet demir yollarına girmek istiyor.Siz onu alsınlar dediniz.Fakat müdür dinlemedi.Oğlumu işe almamış..Ne olur bir kerede siz söyleyiniz.”}

^{Atatürk’ün çelik bakışlı gözleri samimiyetle parladı.Elleriyle geniş jestler yaparak ve yüksek sesle:}

^{-Oğlunu almadılar mı? Dedi.Ben salık verdiğim haldemi almadılar? Ne kadar iyi olmuş…Çok iyi yapmışlar…İşte cumhuriyet böyle anlaşılacak..}

^{Kadın kalabalığın arasında kaybolmuştu.Ve Atatürk Kendinden geçercesine dolu bir sesle:
-İşte Cumhuriyet’ten beklediğimiz sonuç…Diyordu}

^{ARIBURNU, AGE, S:314}