^{Yıl 1920: Ankara}

^{Rafet (Bele) ve kurmay binbaşı Salih (Omurtak) ile beraber olmak üzere, Konya’dan gelen bütün heyet, akşam treni ile hareket ediyoruz.Öğleden sonra millet bahçesinde oturmakta olan Mustafa Kemal’e Allahaısmarladık demeye gittim; yanına oturttu ve görevimden çekilmemi iyi karşılamadığını, bu sıralarda Konya’da bulunmaklığımın faydalı olacağını, İsmet (İnönü), çevreyi tenıyıncaya kadar orada kalarak kendisine yardım etmekliğimi söyledi.Öyle yapacağım, vatani görevimden ayrılmayacağımı karşılık olarak söyledim, memnun oldular.}

^{Sonra kendilerinden birşey sormaya izinlerini rica ettim.}

^{-Buyrun, dediler.}

^{-İngilizler, yeni bir kuvvet gönderir, hertaraftan bizi sıkıştırırlarsa hareket durumumuz ne olacaktır? Dedim.Gülerek:}

^{-Karşı koymakta sona kalanlarımız, bir tepede hayatlarına son verirler.Gelecekte, burada yatanlar vatanlarını kurtarmağa çalışanlardır, diye yazılı bir taşa sahip olabilirlerse, ödülleri o olur, buyurdular.}

^{İçim sızladı.Konya’da Miss Kusmahann’ın yukarıda yazdığım sözleri söyleyerek dönüşte bu soruyu sorduğumu aflarını dileyerek arzettim.}

^{-”Gafiller!” diyerek elimi sıktı ve hayırlı yolculuklar diledi.}