^{Sıcak bir günün akşamında yanında bazı ileri gelenler ile köşkü’nün bahçesinde dolaşıyordu.Ben de o sıralar eski köşk’ün tavan dekorlarıyla meşguldüm.Tozlu ve sisli bir akşam Ankara’nın üzerine çökülmüştü.Yer yer toz hortumları semaya doğru yükseliyor ve manzaraya dağa boğucu bir hava ekliyordu.Bize:}

^{-Ankara’yı hükümet merkezi yapmakla iyi mi ettim? Diye sordu.}

^{Tabii herkes müsbet cevap verdi. Arkasından:}

^{-Neden? Suali gelince kimi stratejiden, kimi siyasetten bahsetti.Hatta birimiz ”kayalık güzeldir” gibi bir estetik nazariye de ortaya attı.Atatürk:}

^{-”Şimdi dalkavukluğu bırakın” diye münakaşayı kapattı.”Ankara’nın hükümet merkezi olmak için saydığınız meziyetleri beni ikna etmeye yetmez.Ben Ankara’yı hükümet merkezi yapmakla büsbütün başka bir hedef güttüm.Türk’ün imkansızı imkan haline getiren kudretini dünyaya bir kere daha tekrar etmek istedim.Bir gün gelecek şu çorak tarlalar, yeşil ağaçların çevirdiği villaların arasından uzanan yeşil sahalar asfaltlarla bezenecek.Hem bunu hepimiz göreceğiz.O kadar yakında olacak.”}