^{Birçok kimsenin düşündüklerinin aksine Atatürk’e ve istediklerine muhalif fikir söylemek kabildi.Hatta samimi olmak şartıyla makbuldü.O’nun her dediğine kavuk sallayan ekseriye kendi samimiyetlerinden şüphe edenlerdir.Şu hikaya buna ne güzel bir misaldir.}

^{Atatürk bir Balıkesir seyahatinde kendisine milli mücadele’de yakın hizmetler etmiş bir kimsenin müracaatı ile karşılaştı.Bir mevzuda haksız olarak mahkum olduğunu söyleyerek şikayet etti.Atatürk:}

^{–”Haklısın, meseleyi ben de biliyorum” dedikten sonra refakatinde bulunan genç bir adliye müfettişini çağırdı.Mevzuyu anlattı ve kararın düzeltilmesini istedi.Müfettiş hikayeyi dinledikten sonra:}

^{-Efendimiz, karar bütün adli sıralardan geçtikten sonra tekemmül etmiş.Hükmün infazından başka yapılacak kanuni çare yoktur.}

^Atatürk:

^{-Ama ben söylüyorum bu iş haksızdır.Çünkü ben işin usulünü biliyorum, dedi.}

^{Gen. Adliye müfettişi ısrar etti:}

^{-Efendimizin bu beyanı kanun nazarında bir değişiklik yapamaz.Adliye vekaletinin de birşey yapmasına imkan yoktur.}

^{Ortada soğuk bir hava esti.Şimdi bir fırtına kopacağına hüküm veriliyordu.Fakat, Atatürk şayanı hayret bir sükunla sordu:}

^{-Peki, bir adli hata olursa kanun bunun tashihini öngörmez mi?}

^Müfettiş:

^{-Yeni delille mahkemenin tekrarı istenebilir.}

^{O vakit, Atatürk, müracaat eden zata döndü:}

^{-Beni şahit olarak göster.Onda yeni deliller olduğunu haber aldım diye iddia et.Ben mahkemeye gider ve şahitlik ederim.}

^{Sonra adliye müfettişine döndü:}

^{-Size teşekkür ederim, dedi ve müracaatçıya da}

^{-Neden bana vaktiyle müracaat etmedin? Zamanında gelir şahitlik ederdim.Beyhude mahkemeleri de kanunuda işgal etmezdin.Her vatandaş, hatta reisicumhur dahil olsa adalete hürmetle mükelleftir.}

^{MÜNİR HAYRİ EGELİ}