Sene 1938, On Kasım…

İstanbul üniversitesinde saat 9’u 5 geçenin meşum haberi duyulmuş… Bir Alman profesör var, hukuk fakülsesinde, o da duymuş şaşırmış.Derse dirsin mi, girmesin mi bir türlü karar verememiş.O sırada aklına rektöre müracaat etmek geli.Kalkar, yanına gier.Aralarında şı konuşma geçer:

-Efendim, mütereddidim.Acaba ne yapsam?

-Sizde böyle büyük bir adam ölünce ne yaparlarsa, onu yapın.

İşte o zaman Alman profesör kollarını iki yana sarkıtarak:

-BİZDE BU KADAR BÜYÜK BİR ADAM ÖLMEDİ Kİ… DER

(YÜCEBAŞ, HİLMİ, ATATÜRK’ÜN NÜKTELERİ-FIKRALARI,

HATIRALARI, İSTANBUL, KÜLTÜR KİTAPEVİ, 1963, SH. 39)