Atatürk’ün Adana’da Hatay için:

-Kırk asırlık Türk yurdu yabancı elinde kalamaz!

Demesinin iki gün sonrası idiMersin’de istasyondan şehrin içine doğru yavaş gidiyordu.Yolun üstüne siyahlat giyinmiş ve ellerinde büyük bir levha tutan birkaç genç kız çıktı.Levhada şu yazı vardı.’‘Suriye hemşehrinizi de kurtarın!”

Suriye, ancak din kardeşi olan bir milletin vatanıydı.Türkiye ise artık dinci değil, milliyetçi bir devletti.Suriye içinde, bütün esir yurtlar için olduğu gibi, kurtuluş dilerdi.Lakin kurtarmaya kalkmak fuzili olurdu.

Etrafta hıçkırıklar ve göz yaşları yoktu; Atatürk’ün de gözleri ıslanış değildi.Suriyerlilerin 1.dünya savaşında Türk düşmanlarıyla birleştiklerini, Türk ordusunu arkadan vurmaya çabaladıklarını, belki ihanet ettikleri için ihanete uğradıklarını düşünüyordu.

-Her millet, layık olduğu yaşayışa erer!.. Dedi ve yürüyüp gitti.

(NÜKTE VE FIKRALARLA ATATÜRK, SH. 98)